Jak bardzo może mi być przykro, że jestem, kim jestem? Obawiam się, że tylko trochę.

Zawsze gdy spałem w dzień, potem trudno było mi dojść do siebie.Zresztą gdy nie spałem też.Może dlatego, że nie wiedziałem, kim jestem. Albo dlatego, że wiedziałem o sobie za dużo sprzecznych rzeczy.

Gdyby wszyscy myśleli tak samo jak ja, nikt nigdy nie wyszedłby ze swojego pokoju.I byłby to dobry świat. W którym nie byłoby wojen, gwałtów ani dzieci nienarodzonych.Prawdopodobnie nic by nie było.I to byłoby dobre.Dobro to nieobecność zła.Albo jakoś tak.

Oczywiście trzeba zarabiać pieniądze. Ale żeby wychodzić z tego powodu z domu, to już jednak przesada.